Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quot homines, tot sententiae; Duo Reges: constructio interrete.

Omne enim animal, simul et ortum est, se ipsum et omnes partes suas diligit duasque, quae maximae sunt, in primis amplectitur, animum et corpus, deinde utriusque partes.
Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe
qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona
esse dicant, laudabilia non dicant.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae
licentiam pollicetur.
Bork
Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Quae sequuntur igitur?
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Tu quidem reddes;
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Tenent mordicus.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?
Quid de Pythagora?
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
  1. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
  2. Minime vero, inquit ille, consentit.
  3. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
  4. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? At iam decimum annum in spelunca iacet. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Qui convenit? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Est, ut dicis, inquit;